ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ

“Να γίνω το καλό παιδί, αρνάκι άσπρο και παχύ, της μάνας το καμάρι…”

Πολλοί άνθρωποι μεγάλωσαν με την πεποίθηση ότι ο θυμός είναι ένα κακό και επιβλαβές συναίσθημα. Και ότι δεν θα υπηρετούν όπως πρέπει την εικόνα του καλού παιδιού αν εκφράσουν τα αρνητικά τους συναισθήματα. Είναι πιο βολικό το “πρόβατο” από τον “λύκο”. Είναι δύσκολο να κάνεις ειρήνη με ένα τέτοιο ζώο υψηλής ψυχικής έκφρασης, όπως ο λύκος.

Αποτέλεσμα;!

Ψυχοσωματικά συμπτώματα εμφανίζονται και αυτοάνοσα νοσήματα χτυπούν την πόρτα. Το σώμα αντιδρά και επιτίθεται στον ίδιο του τον εαυτό. Και μένεις να κοιτάς με απορία.

Για ποιο λόγο μου συμβαίνει αυτό;! Αφού τα κάνω όλα σωστά! Κι εκεί είναι το μπέρδεμα. Όλη αυτή η καταπίεση του θυμού δεν μπορεί να μην έχει συνέπειες. Όλα τα καλά κρυμμένα αρνητικά συναισθήματα παίρνουν άλλη μορφή… Κόμπος στον λαιμό, ημικρανίες, μέρη του σώματος να παραλύουν και άλλα πολλά…

Πολύ δυσάρεστη κατάσταση!

Σκέψου πως θα ήταν αν είχες κάνει την επιλογή να εκφράσεις τον θυμό σου την κατάλληλη χρονική στιγμή και με έναν υγιή αλλά κατηγορηματικό τρόπο;! Υποθέτω θα βασανιζόσουν λιγότερο στο παρόν.

Κι εγώ το έχω ζήσει. Και τον θυμό μου έχω καταπιέσει  και συνέπειες ψυχοσωματικές είχα. Ούτε έχω φτάσει ακόμα στο σημείο που οραματίζομαι.

Προσπαθώ όμως… και η αρχή σε όλο αυτό είναι η απενοχοποίηση του συναισθήματος του θυμού. Είναι δύσκολο. Το καταλαβαίνω, το ξέρω. Είναι δύσκολο να αλλάξεις κάποιες συμπεριφορές. Η δύναμη της συνήθειας λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας.

Και γνωρίζω ότι μπορεί να μην επιτρέψω άμεσα στον λύκο της ψυχής μου να γρυλίσει, μπορώ να κάνω την αρχή σαν μαύρο πρόβατο, τουλάχιστον! Είναι μια αρχή!