ΕΙΔΙΚΕΣ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ (ΜΕΡΟΣ Α’) – ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΓΟΝΕΩΝ

Θα ξεκινήσει μία ενότητα στην κατηγορία “Ειδική Αγωγή”, σχετικά με τις ειδικές μαθησιακές δυσκολίες καθώς και τις υπόλοιπες κατηγορίες ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών.

Σχετικά με τις κατηγορίες των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών, μπορείτε να επισκεφθείτε ξανά το άρθρο: “Βασικά θέματα Ειδικής Αγωγής με βάση τη νομοθεσία”.

https://teamaria.gr/vasika-themata-eidikis-agogis-me-vasi-ti-nomothesia/

Ποτέ δεν είναι αργά να βοηθηθεί ένα παιδί που αντιμετωπίζει ειδικές μαθησιακές δυσκολίες. Βέβαια, ξεκινώντας από μικρότερη ηλικία, η βοήθεια που μπορεί να του δοθεί θα έχει μεγαλύτερα αποτελέσματα στις ακαδημαϊκές επιδόσεις και ασφαλώς στην ψυχολογία του. Θα πρέπει ήρεμα και με προσχεδιασμένες κινήσεις οι γονείς να «μαζέψουν» όσο το δυνατόν περισσότερες έγκυρες πληροφορίες μπορούν, όχι από το Internet, αλλά από τους ειδικούς επιστήμονες. Βέβαια, τις πληροφορίες αυτές, είναι απαραίτητο να τις προσαρμόσουν στη μοναδικότητα των παιδιών τους. Σε όλη αυτή την προσπάθεια την οποία θα καταβάλλουν για να δώσουν στο παιδί τους τα περισσότερα εφόδια, έχουν έναν πολύτιμο σύμμαχο και αυτός δεν είναι άλλος από τον εκπαιδευτικό.

Είναι απαραίτητο και από τις δύο πλευρές να υπάρχει υπομονή, διαλλακτικότητα, “ανοικτά αυτιά” και “ανοικτό μυαλό”, ευελιξία, εφευρετικότητα και ασφαλώς κατανόηση. Αντιμετωπίζοντας σφαιρικά το ζήτημα και προτείνοντας από κοινού λύσεις, γονείς και εκπαιδευτικοί μπορούν να θέσουν στόχους και με πολλή υπομονή να προσπαθήσουν, μαζί με το παιδί έναν – έναν να τους κατακτήσουν. Ναι, χρειάζεται υπομονή για να πάμε από μια κατάσταση σε μια άλλη. Θέλει προσπάθεια, πολλή συζήτηση και εμπεριστατωμένη ενημέρωση. Αν επιτευχθεί αυτό, θεωρώ ότι είναι το σημαντικότερο εφόδιο στην προσπάθεια σχεδιασμού μιας αποτελεσματικής παρέμβασης.

Εξίσου σημαντική με την εμπεριστατωμένη ενημέρωση σχετικά με το είδος των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών του παιδιού είναι φυσικά και η έγκαιρη αναγνώριση και συνειδητοποίηση από τους γονείς των ψυχολογικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών παραγόντων που εμπλέκονται και αυτοί σε μια δυσκολία του παιδιού. Είναι σημαντικό, οι γονείς να παρατηρούν το παιδί σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του. Ο γενικότερος στόχος είναι να ενισχυθεί στο παιδί η αίσθηση ότι είναι ικανό και ότι έχει τον αυτοέλεγχο σε ό,τι αφορά τη ζωή του.

Οι προσπάθειες των γονιών και των εκπαιδευτικών θα ήταν καλό να έχουν ως γνώμονα και στόχο τη διαμόρφωση τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο ενός περιβάλλοντος που ενισχύει την πεποίθηση ότι οι αποτυχίες είναι αποδεκτές και αναμενόμενες και αποτελούν ευκαιρίες για μάθηση. Επίσης, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουν ότι δεν πρέπει να κάνουν εκείνοι τη δουλειά του παιδιού, αλλά να το βοηθήσουν να οργανώσει τις προσπάθειες του με τον κατάλληλο τρόπο ούτως ώστε να επιτύχει το ίδιο το παιδί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ακολουθώντας αυτόν τον τρόπο, επικοινωνούν στο παιδί ότι το αποδέχονται και το εκτιμούν, ενισχύοντας έτσι την αυτοπεποίθησή του. Επιπρόσθετα, το να λέμε στο παιδί τι να κάνει, παρά τι να μην κάνει του δίνουμε κίνητρο για δράση, χωρίς να το αποτρέπουμε.

Ο στόχος είναι να χτίσουμε τις δυνάμεις του παιδιού

και όχι να μεγεθύνουμε τις αδυναμίες του.