ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ…

Υπάρχουν, στη ζωή μας, οι άνθρωποι που επιλέγουμε να βρίσκονται σε αυτή και αυτοί που δεν ήταν δική μας επιλογή. Όλοι είναι σημαντικοί… γιατί με κάποιον τρόπο – άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο – μάς καθορίζουν.

Δεν μπορούμε να επιλέξουμε τους γονείς, τα αδέλφια, τους συγγενείς, τους δασκάλους, τους γείτονες, τους συναδέλφους μας. Μπορεί απλά να τους ανεχόμαστε, να τους αντιμαχόμαστε, να είμαστε αδιάφοροι… Για κάποιους έχουμε θετικά συναισθήματα και ορισμένους τους θαυμάζουμε, τους εκτιμούμε και τους σεβόμαστε.

Υπάρχουν, επίσης, και οι γνωστοί, “οι καλοί γνωστοί” και “οι καλοί γνωστοί που μπορούν να γίνουν φίλοι”.

Και τώρα, φτάνουμε στην κατηγορία, την πιο σημαντική! Όχι, ότι οι γονείς και τα αδέλφια μας είναι λιγότερο σημαντικοί. Ίσως, είναι οι άνθρωποι που θα αγαπήσεις περισσότερο και των οποίων η επίδραση είναι μέγιστη. Οι άνθρωποι, όμως, που είναι ξεκάθαρα δική μας επιλογή μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή μας με πρωτόγνωρο τρόπο. Αυτοί είναι οι φίλοι μας και οι σύντροφοί μας.

Εμείς επιλέγουμε και τους φίλους και τους συντρόφους μας! Και εμείς έχουμε και την ευθύνη αυτών των επιλογών. Είναι οι “άνθρωποί” μας. Οι άνθρωποι που μας κάνουν να νιώθουμε ξεχωριστοί, να χαμογελάμε, να γελάμε με την ψυχή μας, να εκμυστηρευόμαστε τις πολύ προσωπικές μας σκέψεις! Αυτές οι σχέσεις όμως για να εξελίσσονται όμορφα, είναι απαραίτητο να είναι αμοιβαίες και αμφίδρομες. Διαφορετικά, είναι απόλυτα ικανές να προκαλέσουν πόνο και θλίψη. Βέβαια, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, έχουμε την επιλογή να αλλάξουμε την κατάσταση. Να ευχαριστήσουμε αυτά τα “άλλοτε” αγαπημένα πρόσωπα για τις όμορφες στιγμές και τις κοινές εμπειρίες και με αξιοπρέπεια, να απομακρυνθούμε. Πάντα, θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μας αξίζουν πραγματικά, θα είναι ιδανικοί για εμάς (και όχι εξιδανικευμένοι) και που θα θέλουν να μας γνωρίσουν ειλικρινά και σε βάθος.

Για να συμβεί αυτό όμως;…

Για να συμβεί αυτό, ένας άνθρωπος είναι ο απόλυτα υπεύθυνος! Είναι το πρόσωπο που κοιτάμε στον καθρέφτη. Έχει τα μάτια μας, έχει όλα τα χαρακτηριστικά ίδια, είμαστε εμείς. Ας προσπαθήσουμε αυτόν τον άνθρωπο να τον εξελίξουμε, να τον κάνουμε άξιο να αγαπηθεί και αν χρειαστεί, αν έχουμε φταίξει, να είμαστε και αυστηροί μαζί του. Δεν θέλει χαϊδολόγημα σε αυτές τις περιπτώσεις. Χρειάζεται να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί. Και έτσι και το ηθικό μας “ύψος” θα αυξηθεί και η συνείδηση θα ημερεύει όλο και περισσότερο.

Είμαστε το κέντρο πολλών ομόκεντρων κύκλων, στους οποίους βρίσκονται οι άνθρωποι της ζωής μας. Κοντινοί στο κέντρο κύκλοι, κοντινοί άνθρωποι και πάει λέγοντας…

Άλλωστε, το κέντρο δεν είναι ο πρωταρχικός στόχος;!

Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας!

Και μια υπενθύμιση!

“Loneliness is the human condition… Never hope to find… someone to fill that space… The best you’ll ever do is to understand yourself, know what it is that you want…”

Janet Fitch, Author of “White Oleander”