ΓΙΑΤΙ ΣΕ’ΜΕΝΑ… ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΣΕ’ΜΕΝΑ

Πριν να αρχίσω να γράφω το οτιδήποτε, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν αναφέρομαι σε συμφορές, σε τραγικές καταστάσεις, σε καταστάσεις που κάποιος έκανε ένα τεράστιο κακό σε κάποιον άλλο.

Δεν έχω συγχωροχάρτι. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω και να κρίνω το μέγεθος της τραγικότητας ή της συμφοράς που βιώνει κάποιος άνθρωπος.

Δεν μπορώ να αγγίξω αυτά τα θέματα. Όχι εδώ. Μπορώ μόνο να βοηθήσω, να συμπαρασταθώ…

Συνεχίζω λοιπόν και κοιτάζω ξανά τον τίτλο του άρθρου.

Αυτό το όχι – αν και του έχουμε κολλήσει την ταμπέλα της αρνητικής λέξης – ανάμεσα στο «γιατί» και το «σε’μένα» κάνει την τεράστια διαφορά. Σε βγάζει από τον μικρόκοσμό σου και σε βάζει δίπλα σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο.

Γιατί να μου συμβεί αυτό;! Γιατί να μου συμβεί ΕΜΕΝΑ αυτό;! Γιατί όχι σε ΕΣΕΝΑ;

Ναι, είσαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Μπορεί να είσαι αρκετά σπουδαίος, μπορεί να είσαι έξυπνος, μπορεί να έχεις εξουσία, χρήματα, «καλή κοινωνική θέση», μπορεί να… Μπορεί να μην έχεις τα παραπάνω. Πολλά τα μπορεί…

Αλλά τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν θα σου συμβεί κάποια ατυχία. Πόσο απέχει χρονικά η στιγμή που ένα δυσάρεστο συμβάν ή μια αρρώστια μπορεί να σου χτυπήσει την πόρτα;! Η απάντηση είναι… Δεν το ξέρεις! Δεν υπάρχουν πάντα προειδοποιητικά σημάδια.

Δεν αναφέρομαι σε κάτι που είναι επιλογή σου, σε κάτι που έχεις και τον χρόνο και τη δυνατότητα να αποφύγεις. Μιλάω για πράγματα αναπάντεχα. Που όπως λέμε, έχουν συμβεί σε κάποιον τρίτο, σε κάποιον ξένο. Που έχουν συμβεί σε έναν γνωστό, σε έναν φίλο, σε έναν συγγενή.

Και τώρα έρχεται η σειρά η δικιά σου που θα πρέπει να παλέψεις με ορατούς και αόρατους εχθρούς.

Η σειρά σου, η σειρά μου; … Σςςς… Σώπα! Τι είναι αυτά που λες! Όχι σε’μένα!

Δεν σε κρίνω για το «γιατί σε’μένα». Απλά μοιάζει τόσο άσκοπο και κάπως εγωιστικό, δεν νομίζεις; Τίποτα δεν κερδίζεις με αυτό. Και πολύτιμο χρόνο χάνεις και δυνάμεις χάνεις και ψυχικά θα αναλωθείς πολύ γρήγορα.

Τίποτα δεν θα σε διδάξει μια ατυχία. Μόνο να σου επιβεβαιώσει πράγματα που ίσως θεωρητικά γνωρίζεις… Αν τα γνωρίζεις, αν τα λαμβάνεις υπόψη σου.

Τι κερδίζεις μακροπρόθεσμα; Δεν ξέρω!

Ο καθένας για τον εαυτό του μόνο μπορεί να απαντήσει, με βάση την καρδιά, το μυαλό και την ψυχή του. Και αυτό εξηγεί, πιθανώς, το γεγονός γιατί κάποιος εξελίσσεται, άλλος μένει στο ίδιο σημείο και κάποιος μπορεί να γίνει ακόμα και χειρότερος.

Λύση υπάρχει σε όλο αυτό;

Υπάρχει μία, νομίζω.

Αλλά είναι πολύ δύσκολη και χρονοβόρα και μάλλον σου παίρνει μια ζωή.

Προσωπικά, σαν Μαρία, θεωρώ ότι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ξεχάσω τα γελοία τσιτάτα, τα “Be happy και be kind”, τις αμπελοφιλοσοφίες, τους γκουρού της ευτυχίας, τα άτομα με τις τέλεια ψεύτικες ζωές, να σταματήσω να λέω «Α! Κι εγώ το είχα πάθει αυτό», όταν κάποιος θέλει να μοιραστεί μαζί μου κάτι άσχημο που του συνέβη. Να κλείσω το ρημαδοστόμα μου και να ανοίξω τα αυτιά της καρδιάς μου.

Ναι! Να ανοίξω την καρδιά μου, να μάθω τι σημαίνει ενσυναίσθηση και συναισθηματική νοημοσύνη, να βρω τρόπους να εξελίξω το πνεύμα μου, να πράττω και να πορεύομαι με αξιοπρέπεια, να ξεχωρίζω το ηθικό από το ανήθικο. Να, να, να…

Να εξελιχθώ σαν άνθρωπος, ώστε να μου βγαίνει αυτόματα το «Γιατί όχι σε’μένα;!».

Η ζωή μου είναι δικιά μου! Είμαι εδώ! Θα παλέψω! Μπορεί να νικήσω, μπορεί να χάσω!

Α! Κοίτα… Ένας άνθρωπος με ψυχικό σθένος ξαναγεννιέται…