ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ…
Αυτό το κείμενο δεν είναι γραμμένο με το σκεπτικό: “Άτιμη κοινωνία, άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις…”. Ούτε με διάθεση επίθεσης σε κάποια μορφή εξουσίας.
Σε αυτές όμως απευθύνονται τα λόγια μου ή η δήλωση μου πως είμαι εδώ, παρούσα, με “ανοιχτό” μυαλό, να κρίνω, να αμφιβάλλω, να αμφισβητώ και να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου.
Σε ένα κομμάτι της κοινωνίας και της εξουσίας…
Και όσο δεν μου αρέσει η λέξη «μην», χρειάζεται να τη χρησιμοποιήσω.
Δεν πείθομαι εύκολα, οπότε μη χρησιμοποιείς τεχνικές που μου δημιουργούν προβλήματα και μετά εμφανίζεσαι σαν σωτήρας να μου παράσχεις τη λύση. Να ξέρεις ότι επιλέγω να μην παραμένω σε κατάσταση άγνοιας και εθελοτυφλίας.
Μην προσβάλλεις τη νόηση μου, μη με θεωρείς ανόητη και μη μου απευθύνεσαι σαν να είμαι ανήλικο παιδί ή μωρό. Μη με θεωρείς μέτρια και μην επιμένεις να με βάλεις σε αυτό το καλούπι.
Δεν θέλω να κάνεις επίκληση στο συναίσθημά μου, προτιμώ να απευθύνεσαι στη λογική μου και μη με γεμίζεις ενοχές όταν εξεγείρομαι σε ό,τι είναι επιζήμιο για τον εαυτό μου ή για το κοινωνικό σύνολο.
Να σου θυμίσω ότι η μόνη σταθερά είναι η αλλαγή. Μπορείς να αλλάξεις; Θέλεις να αλλάξεις;
0 Comment